به گزارش شهرآرانیوز، روایت مادر شهید مفقودالاثر که سال‌های سال هر روز صبح به امید بازگشت فرزندش، کوچه را آب و جارو و خانه را مرتب می‌کند گفتنی نیست.
کسی چه می‌داند یک سال، دوسال، ده سال و... یک عمر وقتی غذای مورد علاقه فرزندش را درست می‌کرد چه در دلش گذشت و چه کلمات دلتنگ می‌شوند هر بار که بخواهند از چشم انتظاری آن‌ها بنویسند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.